Het wordt de dag des oordeels voor Hillary en haar campagneteam. Dinsdag 4 maart moet ze winnen van publieksfavoriet en knuffelkandidaat Obama. Anders is het einde oefening voor het meisje uit Park Ridge, Illinois, dat er ooit van droomde de eerste vrouwelijke president van de Verenigde Staten te worden. Eigenlijk best een lekkere uitgangspositie: 'Nee' heb je, ' ja' kun je krijgen. Hillary kan zich momenteel alles veroorloven. De grote fouten in de campagne zijn al gemaakt (lees: Hillary & Bill die good cop/bad cop spelen... zij huilt, lacht en schudt handjes, hij pakt Obama aan en is niet vies van hier en daar een valse beschuldiging). Nu Obama opeenvolgend elf staten voor zich heeft gewonnen, kan Hillary nog maar een ding doen: redden wat er te redden valt.
Tijdens het debat gisteren op de Cleveland State University in Ohio was ze feller dan normaal en weigerde ze lieflijk te lachen naar haar concurrent. Maar of deze strenge, wellicht pittige benadering haar gaat redden? Ik ben bang van niet. Haar populariteit is simpelweg in het geding. Youtube loopt over van de anti-Hillary filmpjes en ook de oude media lijken het niet te willen opnemen voor Clinton.
Het is zelfs zo ver dat conservatieven - die straks liever McCain versus Hillary zien, aangezien ze denken dat Clinton makkelijker te verslaan is - Hillary adviseren weer eens wat meer te huilen. Ze ziet er namelijk wat panisch uit als ze boos is. Huilend is ze leuker, aldus de strategen van de Grand Old Party.
Dus Hillary: Next Tuesday is your party and you can cry if you want to.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten